TRZMIELINA OSKRZYDLONA COMPACTUS [Euonymus alatus]. Kupiona w zeszłym roku, ślicznie przezimowała i wiosną jako jedna z pierwszych ruszyła do ataku :) Zobaczymy czy się doczekam owoców, może się uda :)

Trzmielina Oskrzydlona Compactus (Euonymus alatus Compactus) - w Polsce ten ognisty krzew, dorasta do 1 metra wysokości i szerokości. Ma bardzo ładną, regularną, kulistą i gęstą koronę. Obsypany jest dekoracyjnymi, różowymi, dość dużymi owocami, w środku których znajdują się pomarańczowe nasiona.
Liście przebarwiają się jesienią na ognisty różowy i czerwony kolor. Zimą roślina również wygląda ciekawie - dzięki listwom korkowym na pędach. Lubi słoneczne, ewentualnie półcieniste stanowisko, potrzebne jest ono do pięknego wybarwienia liści, preferuje glebę wilgotną, żyzną. Roślina mrozoodporna, nie wymaga przycinania - ma piękny naturalny pokrój.

MYDLENIEC WIECHOWATY [Koelreuteria paniculata], to mój zeszłoroczny nabytek. Tak bardzo chciałam go mieć, że niestraszny był mi wydatek prawie dwóch stówek na drzewko, którego szanse na rozwój w moim ogrodzie nie są zbyt pewne :) Jedyny egzemplarz jaki znalazłam to już całkiem spore, ponad 2m drzewko. Posadziłam go jesienią w zeszłym roku i wiosną niecierpliwie czekałam na pękanie pąków z listkami, a tu nic... już prawie wszystkie roślinki w ogródku ruszyły, a tu nic... w końcu.. pojawiły się... ale nie na szczytach zeszłorocznych pędów, które przemarzły niestety, tylko trochę niżej. Ale nic nie szkodzi, jak widać na zdjęciu ruszył ostro z kopyta i już znowu jest tak duży jak świeżo kupiony :) Muszę go chyba 'cieplej ubierać' na zimę. W zeszłym roku okryłam słomą tylko dół, do wysokości ok. 30cm od ziemi, resztę pozostawiłam zupełnie bez okrycia. W tym roku zastosuję chyba włókninę na górną część.

Mydleniec wiechowaty inaczej roztrzeplin wiechowaty - koelreuteria paniculata w swojej ojczyźnie w Chinach jest drzewem dorastającym do 18 m, u nas ma pokrój krzewu lub małego drzewka o wysokości do 8 m. W młodości korona jest wąska i luźna, w starszym wieku parasolowata.Pędy w pierwszym roku delikatnie omszone, dwuletnie nagie i brązowe. Kora jest spękana podłużnie i tafelkowato. Liście dekoracyjne, długości 30-40 cm, nieparzystopierzaste, jesienią żółte i pomarańczowe.Kwiaty złotożółte wiechy, długości do 40 cm i szerokości 25 cm, pojawiają się na przełomie lipca i sierpnia. Owocem jest rozdęta trzykomorowa torebka, która po dojrzeniu pęka. Nasiona czarne wielkości grochu. Kwiaty dawniej miały zastosowanie w medycynie chińskiej.Z liści i gałązek produkowano czarny barwnik.Wymaga żyznej, świeżej i przepuszczalnej gleby. Może również rosnąć na glebach zasobnych w wapń. Należy go sadzić na stanowiskach ciepłych, słonecznych, osłoniętych od wiatru ze wschodu i północy. Polecana uprawa w strefach 6-9.Młode rośliny należy przesadzać z bryłą ziemi, ponieważ przesadzanie z gołym korzeniem znosi z trudem. Młode rośliny należy na zimę okrywać, starsze drzewa są bardziej odporne na niskie temperatury.Nie wymaga cięcia.Stare obumierajšce gałęzie usuwamy pod koniec zimy.

KALINA JAPOŃSKA 'ST.KEVERNE' [Viburnum plicatum]. Posadzona 4 lata temu jako maleństwo, przyjęła się bardzo dobrze, wręcz rozszalała z młodymi pędami. W zeszłym roku kwitła słabiutko, bo chyba większość energii spożyła na nowe przyrosty :) W tym roku kwiatów już było więcej. Polecam każdemu, niewymagająca zupełnie roślinka a pięknie się prezentuje. 

Kalina japońska 'St. Keverne' - Viburnum plicatum - Krzew z szeroko rozpostartymi gałęziami, dorastający do 2 m wys. Przyrost roczny do 15 cm. Liście ma ciemnozielone, głęboko unerwione, jesienią czerwono purpurowe. Kwiaty płodne, białe, zebrane w płaskie kwiatostany otoczone również białymi sterylnymi kwiatami. Kwitnie w końcu maja na początku czerwca. Wymaga gleb żyznych, stanowisk osłoniętych i ciepłych, słonecznych do półcienistych. Sadzona w ogrodach pojedynczo.

GLEDICZJA TRÓJCIERNIOWA 'SUNBURST' [Gleditsia triacanthos]. Nie wymaga okrywania, rośnie sobie cudnie, zupełnie bezproblemowa. Na ostatnim zdjęciu widać trochę jak kwitnie.

Glediczja trójcierniowa ‘Sunburst’ (Gleditsia triacanthos) – może dorastać u nas do 25 m wysokości. Gałęzie i pnie starszych drzew pokryte są długimi cierniami zebranymi po trzy w pęki. Jej kwiaty są drobne, pachnące i bardzo miododajne. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Pierzaste liście igliczni rozwijają się dopiero w połowie maja, a jesienią przebarwiają się na intensywnie żółty kolor. W upalne letnie dni składa listki podobnie jak mimoza. Gatunek ten wyróżnia się przede wszystkim okazałymi, niemal 40-centymetrowymi czerwonobrunatnymi strąkami, płaskimi i fantazyjnie poskręcanymi, które wiszą na gałęziach jeszcze długo po opadnięciu liści. Drzewo to wymaga stanowisk słonecznych i osłoniętych od wiatru. Dobrze rośnie na suchych, lekkich, ale żyznych glebach. Jest w pełni odporne na mrozy, dzięki ażurowej koronie można ją sądzić nawet naprzeciw okien - nie zasłoni światła słonecznego. Nie wymaga regularnego cięcia, oprócz usuwania wczesną wiosną martwych gałęzi lub ich fragmentów.

ŚNIEGOWIEC WIRGINIJSKI [Chionanthus virginicus]. Cacuszko! Zakupiony trzy lata temu w internetowym sklepie ogrodniczym, więc kupowałam trochę kota w worku, ale okazało się, że sadzonka jakościowa... przyzwoicie zabezpieczona i dobrze się przyjęła. Śniegowiec ma małe przyrosty, więc nie oszałamia wielkością jak derenie białe ;) ale za to przepięknie kwitnie. Okrywam go na zimę budując wokół chochoł ze słomy, więc zupełnie mi nie przemarza. Mam nadzieję doczekać jak będzie miał ze 2m wysokości i zakwitnie :) Już teraz nieziemsko wygląda podczas kwitnięcia, więc jak będzie większy będzie bajecznie :)

Śniegowiec wirginijski 'Chionanthus virginicus' - to ciekawy kwitnący krzew pochodzący z Ameryki Północnej.Osiąga do 5 m wysokości.Posiada szeroką, zaokrągloną koronę. Liście eliptyczne ułożone naprzemianlegle, ciemnozielone, do 20 cm długości. Liście pojawiają się na roślinie dość późno na wiosnę, natomiast jesienią dość późno opadają, wcześniej przebarwiając się na ładny żółty kolor. Już młody krzew kwitnie bardzo obficie. Kwiaty kremowo-białe zebrane w wiechy. Termin kwitnienia to połowa czerwca. Krzew kwitnie na przyrostach ubiegłorocznych. Owocem jest ciemnogranatowa jagoda z nalotem białego wosku. Roślina preferuje stanowisko słoneczne, lub lekko ocienione. Sadzimy na glebach wilgotnych, o odczynie kwaśnym, choć poradzi sobie również na bardzo ubogiej w składniki pokarmowe glebie. Jest odporny na zanieczyszczenie powietrza, może z powodzeniem uprawiać go w środowisku miejskim.

TAWULEC POGIĘTY [Stephanandra incisa Crispa]. To moje drugie podejście, za pierwszym razem, dwa lata temu niestety zupełnie się nie przyjął. Może było złe miejsce, może za mało odgruzowałam ziemię ;) mam nadzieję, że tym razem będzie lepiej... aby do wiosny :) jak się przyjmie oczywiście...

TAWULEC POGIĘTY [Stephanandra incisa Crispa] - karłowy krzew o pędach ścielących się po ziemi i zakorzeniających się. Osiąga do 50 cm wysokości i 1-1.5 m szerokości. Jasnozielone liście jesienią przebarwiają się na kolor pomarańczowy lub żółty. Liście ustawione są skrętolegle, pojedyncze, z małymi ostrymi klapami, ostro piłkowane. Przylistki duże, piłkowane, trwałe. Zielono-białe, delikatnie pachnące kwiaty zebrane w gronach pojawiają się w czerwcu i lipcu. Kwiaty tawulca są obupłciowe, białe, drobne, w szczytowych baldachogronach lub gronach. Owocem jest sucha torebka pękająca u nasady i zawierająca błyszczące nasiona. Preferuje wilgotne, ale przepuszczalne i zasobne gleby. Jest to cenna roślina okrywowa.

Rok później mogę ocenić, że przyjął się fajnie i miejsce chyba mu odpowiada, jak widać na poniższym zdjęciu: